Wyszukaj w serwisie:
coregravel
ogród

rośliny

architektura ogrodowa

znajdź nas na facebook

Konserwacja terenów zielonych Kraków

Trwałość i starzenie się kwiatów ciętych

15 Lipca 2015

Wiele osób chciałoby zachować na dłużej otrzymane od bliskich kwiaty. Mówi się, że kwiaty podarowane z miłością wytrzymują najdłużej. Znane są domowe sposoby na przedłużanie kwiatom życia, jednak nie zawsze działają. Fizjologia roślin jest bardzo złożoną dziedziną ogrodnictwa. Poznanie faktów z zakresu fizjologii kwiatów ciętych pozwoli na zrozumienie i na świadome działanie wpływające korzystnie na kwiaty.


Problem starzenia się kwiatów ciętych jest niezwykle istotny, nie tylko dla odbiorców, lecz przede wszystkim dla ogrodników i handlowców. Największe straty w produkcji roślin ozdobnych na kwiat cięty szacuje się w transporcie od producenta do konsumenta. Nierzadko droga ta jest niezwykle daleka, obejmująca wielu pośredników, dlatego producenci i naukowcy opracowują metody minimalizowania strat w materiale roślinnym.
 

Na jakość kwiatów ciętych ma wpływ szereg czynników, począwszy od cech gatunkowych do traktowania ich przed i po zbiorczo. Trwałość kwiatów po ścięciu uwarunkowana jest genetycznie. Niektóre gatunki charakteryzują się tym, że ich kwiaty więdną już po kilku dniach od zbioru. Przykładem są maki, kosaćce i narcyzy. Istnieją również gatunki, których kondycja po zbiorze sięga kilku tygodni, są to chryzantemy, storczyki, anturia. Hodowcy cały czas pracują nad odmianami coraz to bardziej trwalszymi po zbiorze oraz odznaczające się większą odpornością na stres, na który roślina narażona jest podczas transportu.
 

Jakość materiału roślinnego i trwałość po zbiorze zależy od czynników środowiskowych jeszcze wówczas, gdy roślina jest uprawiana. Ważna jest odpowiednia agrotechnika, prawidłowe nawożenie, optymalne warunki świetlne i termiczne oraz nawadnianie (zbyt intensywne podczas uprawy może negatywnie wpłynąć, na jakość po zbiorze, gdyż po odcięciu od źródła wody, przeżyją one o wiele większy stres aniżeli rośliny z plantacji o ograniczonym nawadnianiu przed zbiorem).


Największy wpływ jednak mają warunki, jakie zapewni się roślinom bezpośrednio po zbiorze. Głównymi czynnikami wpływającymi niekorzystnie są:

  • Zaburzenia w dopływie wody do płatków kwiatów i liści;

  • Zaburzenia w pobieraniu składników mineralnych;

  • Zaburzenia w transporcie asymilatów (produktów fotosyntezy) podczas procesu oddychania;

  • Zaburzenia równowagi hormonalnej.


Kwiaty przestają pobierać wodę, gdy występują blokady:

  • Mechaniczna- zaschnięcie końców łodyg (należy je podcinać ukośnie ostrym nożykiem lub sekatorem);

  • Powietrzna – dostanie się do łodyg cząstek powietrza, które blokują transport wody (należy łodygi podcinać pod strumieniem wody, tak, aby miejsce cięcia nie stykały się z powietrzem);

  • Biologiczna – rozwój drobnoustrojów w wodzie, powoduje zaczopowanie wiązek przewodzących w łodydze przez bakterie;

  • Fizjologiczna – gromadzenie się cukrów u nasady pędów, blokuje dostęp wody.
     

Blokady powodują więdnięcie a objawy zależą od wrażliwości gatunku na stres wodny oraz ich możliwości transportu wody z komórek innych organów. Pierwsze objawy więdnięcia pojawiają się na liściach (u chryzantemy, alstromerii), szypułkach ( u róży, gerbery), elementach kwiatostanu ( u frezji, storczyka, mieczyka).


Aby zapobiec więdnięciu po zbiorze należy pamiętać o:

  • Ukośnym przycinaniu łodyg, tak, aby ich końce nie były poszarpane;

  • Częstej zmianie wody w naczyniach, co ogranicza liczbę żyjących w niej bakterii i innych drobnoustrojów;

  • Jakości wody, która powinna być miękka i mieć odczyn kwaśny (można zakwasić roztworem kwasu cytrynowego);

  • Ograniczeniu transpiracji (parowanie z powierzchni liści) poprzez: stosowanie antytranspirantów (substancji chemicznych), obniżenie temperatury otoczenia i zwiększenie wilgotności, eliminację światła i ograniczenie ruchów powietrza, które wysuszają rośliny. Niska temperatura hamuje rozwój pąków kwiatowych, ogranicza oddychanie rośliny i zużywanie materiałów zapasowych, obniża intensywność produkcji etylenu – gazu, który przyspiesza starzenie się tkanek, ogranicza rozwój patogenów, zmniejsza straty wody w procesie transpiracji.

  • Przechowywaniu w odpowiednich warunkach – chłodniach. Optymalna temperatura przechowywania leży w granicach 0 – 10 ˚C, a wilgotność powietrza powinna wynosić 70-80%. Wyjątkiem jest storczyk, który przechowywany w chłodni brązowieje.

  • Przestrzeganiu głębokości zanurzania łodyg. Większość gatunków zanurza się do ½ wysokości łodygi, wyjątkiem jest gerbera do ¼ . Części wstawione do wody, koniecznie muszą być pozbawione liści.

  • Unikaniu w pobliżu źródeł etylenu – owoców, przekwitłych kwiatów, obeschniętych liści, dymu papierosowego, spalin
     

Na kondycję kwiatów ciętych niebagatelna rolę pełni czas i termin zbioru. Zabieg ten przeprowadza się zazwyczaj rano, kiedy po nocy rośliny posiadają odpowiedni turgor (jędrność tkanek). Rośliny można ścinać wieczorem, gdy są odpowiednio odżywione po całym dniu. Każda roślina ma swój odpowiedni termin i fazę ścięcia np. gerbera powinna rozpocząć pylenie z pylników w 2 okółkach kwiatów rurkowych, goździk wtedy by posiada mocno rozwinięte pąki, róża w fazie średnio rozwiniętego pąka, Amarylis, mieczyki, lilie, irysy, tulipany w fazie nierozwiniętego pąka.
 

Po ścięciu rośliny sortuje się i pakuje odpowiednio po 10, 20 25 sztuk w zależności od gatunku. Ważne jest by zapakowane nie ściskały się wzajemnie, ponieważ narażone są na stres i dotykane części roślin szybciej starzeją się od reszty. Transport powinien odbywać się w chłodniach o temperaturze 1-8 ˚ lub 8-13˚C dla roślin ciepłolubnych. Roślin tropikalnych nie można narazić na działanie niskiej temperatury.
 

Rośliny poddaje się również zabiegowi kondycjonowania, polegającym na krótkotrwałym (2-24h) umieszczaniu pędów w roztworze specjalnej pożywki, w której składzie najczęściej znajduje się srebro uniemożliwiające działanie etylenu, oraz cukier. Kondycjonowanie powoduje tez szybsze i lepsze otwieranie się pąków, intensywniejsze ich wybarwienie oraz zwiększa trwałość. Zabieg ten jest wymagany od holenderskich producentów. W Polsce dostępne są do tego preparaty np. Chrysal AVB czy Proflovit P-80.

Przywiędnięte kwiaty można ratować poprzez zanurzanie łodyg w temperaturze 90-100˚C na 20 -30 sekund. Można też owinąć się w wilgotny papier i wstawić głęboko do wody i umieścić w chłodnym ciemnym miejscu.

 

Autor: mgr inż. Monika Bartkowicz
Autorka jest absolwentką Sztuki Ogrodowej Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, florystyki oraz zawodowego kursu renowacji zabytków i architektury krajobrazu. Pracowała przy konserwacji zabytkowych budynków w Krakowie i na Dolnym Śląsku. Oprócz pracy zawodowej, jako nauczyciel zawodu architekta krajobrazu i florysta, w domowym zaciszu zajmuje się rękodziełem artystycznym i malarstwem. Interesuje się meblarstwem i dekoracją wnętrz, stale upiększa swoje otoczenie.


fot.pixabay.com
Źródła:
  1. B. Chlebowski, M. Mynnet „Kwiaciarstwo” wyd. PWiRL, 1986.

  2. E. Kosydar „W świecie kwiatów. Zasady kompozycji florystycznych”, Rzeszów, 2011.

  3. P .Red. M. Kozłowskiej „Fizjologia roślin” wyd. PWiRL, 2007.




Galeria:


powrót


Odwiedzono: 12587 razy
Opublikowano przez: Pomysł na ogród
Data publikacji: 15 Lipca 2015

Podziel się    



Pomysł na dom

Pomysł na mieszkanie

Bruk Bet

Wpuszczona w maliny

podobne artykuły propozycje ekspertów






freshweb.pl | NetSoftware
2024 © Wszelkie prawa zastrzeżone